ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΓΑΛΛΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1912
Υπήρχε ελευθερία στις μεθόδους διδασκαλίας, στα προγράμματα και στα χρησιμοποιούμενα βιβλία. Η γενική διδασκαλία γινόταν στα ελληνικά και στα γαλλικά. Στο Λύκειο διδάσκονταν τα προγράμματα των Λυκείων και Κολλεγίων θηλέων της Γαλλίας. Για το δημοτικό σχολείο εφαρμόζονταν τα προγράμματα των δημοσίων δημοτικών σχολείων της Γαλλίας. Στα προγράμματα αυτά διδάσκονταν απαραιτήτως τα Νέα Ελληνικά. Για τους μαθητές ελληνικής υπηκοότητας υποχρεωτική ήταν η Ελληνική Ιστορία και η Ελληνική Γεωγραφία, που δίδασκαν έλληνες διπλωματούχοι καθηγητές. Τα προγράμματα των παραπάνω μαθημάτων τα κοινοποιούσαν στο Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας στην Αθήνα. Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκοταν στους Έλληνες ορθοδόξους χωρίς ευθύνη της Mission Laique. Οι ώρες διδασκαλίας τουμαθήματος αυτού ήταν εκτός ωρολογίου προγράμματος. Οι καθηγητές των Θρησκευτικών διορίζονταν κατευθείαν από την ελληνική κυβέρνηση. Τα σχολεία της Mission Laique θα ελέγχονταν από κρατικούς επιθεωρητές, ιδιαίτερα στον τομέα της Νέας Ελληνικής, της Ελληνικής Ιστορίας και Ελληνικής Γεωγραφίας καθώς και στο θέμα των συνθηκών υγιεινής , όπως το απαιτούσε ο νόμος. Ο γενικός διευθυντής των ιδρυμάτων της Mission Laique ήταν υποχρωμένος να στέλνει , κάθε τρίμηνο, στο Υπουργείο Παιδείας (Αθήνα) κατάλογο των Ελλήνων μαθητών που φοιτούσαν ή διέκοπταν τις σπουδές τους στα γαλλικά σχολεία. Αντιπρόσωποι του Υπουργείο Παιδείας είχαν το δικαίωμανα παρευρίσκονται στις εξετάσεις των Θρησκευτικών, Νέας Ελληνικής, της Ελληνικής Ιστορίας και Γεωγραφίας και να υποβάλλουν ερωτήσεις στους Έλληνες υπηκόους ,που θα έπρεπε να πετύχουν τουλάχιστο προβιβάσιμο βαθμό. Οι εξετάσεις αυτές γίνονταν στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Το Υπουργείο Παιδείας δε συμφωνούσε απόλυτα με την παραπάνω ρύθμιση για αυτό και αντέδρασε και έστειλε σημείωμα στο Υπουργείο Εξωτερικών , όπου ανέφερε πως :
α) Η διδασκαλία των Νεοελληνικών, της Ιστορίας και της Γεωγραφίας απαραιτήτως έπρεπε να γίνεται στα ελληνικά, διότι έτσι εξασφαλιζόταν η ελληνοπρεπής μόρφωση των Ελλήνων μαθητών των γαλλικών σχολείων, που δεν είχε κανένας το δικαίωμα να την αρνηθεί, εξάλλου στα κρατικά σχολεία όπου διδάσκονταν ξένες γλώσσες , σύμφωνα με το νόμο αλλά και τη διδακτική μέθοδο ,η διδασκαλία των ξένων γλωσσών γινόταν στην ξένη γλώσσα για να μπορέσει ο μαθητής να την αφομοιώσει καλύτερα. Η διδασκαλία ,λοιπόν , των ελληνικών μαθημάτων από Έλληνα σε ξένη γλώσσα δε θα μπορούσε να διδαχθεί αποτελεσματικά.
β) Η εποπτεία των επιθεωρητών έπρεπε να επεκτείνεται πάνω στην όλη λειτουργία του σχολείου και να μην περιορίζεται στα ελληνικά μαθήματα και τους όρους υγιεινής των μαθητών.
Το Υπουργείο Παιδείας ήθελε να διαφυλάξει το κύρος του ελληνικού κράτους χωρίς να θίξει την αυτοτέλεια του γαλλικού σχολείου, μια και η εποπτεία υπήρχε σε όλα τα σχολεία του ελληνικού κράτους , αλλοδαπά και μη. Γενικά τα παραπάνω καθολικά σχολεία είχαν , όπως και η Mission Laique ελευθερία να καταρτίζουν το πρόγραμμα τους και να επιλέγουν τα βιβλία που θα χρησιμοποιούσαν.
Σκούρτης Ι., "Τα γαλλικά σχολεία", Η Θεσσαλονίκη μετά το 1912, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 341-359.
Απολύτηριο του 1911
Κοκαλίδου-Ναχμία Ν., Παλιά Θεσ/νίκη, Ιστορική διαδρομή, Εκδ. Παρατηρητής, Θεσ/νίκη 1996
Γυμναστικές Επιδείξεις
Χεκίμογλου Ε., - Αναστασιάδης Γ., Η διαδρομή της μνήμης, University studio press, Θεσσαλονίκη 1997
Το περιεχόμενο της μέσης εμπορικής εκπαίδευσης
Το περιεχόμενο της μέσης εμπορικής εκπαίδευσης αντιστοιχούσε σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ανάγκες και περιελάμβανε διδασκαλία της γαλλικής και άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών , ελληνική και γαλλική αλληλογραφία , λογιστική και οικονομικά μαθηματικά , καλλιγραφία και καταστοιχογραφία .
Με τα προσόντα αυτά , ο απόφοιτος μιας μέσης εμπορικής σχολής μπορούσε να υπολογίζει σε μια αξιοπρεπή υπαλληλική θέσα , με αρχικό μισθό 3 ή 4 οθωμανικές λίρες , που θα έφτανε τις 8 ή και τις 12 μηνιαίως , σε σχέση με το μισθό των 2-4 λιρών που μπορούσε να κερδίζει ένας εργάτης
Το 1905 υπήρχε ακόμα σχετική έλλειψη εμπορικώς καταρτισμένων υπαλλήλων , αν κρίνουμε από τις προσπάθειες που κατέβαλαν η Τράπεζα της Ανατολής και η Τράπεζα Αθηνών για να επανδρώσουν τα υποκαταστήματά τους στη Θεσσαλονίκη . Αξίζει να σημειωθεί ότι η κίνηση των υπαλλήλων αποτελούσε θέμα παρακολούθησης του ελληνικού προξενείου της πόλης . Αντίθετα από το 1913 η Εθνική Τράπεζα είχε μεγάλα περιθώρια επιλογής προσωπικού , όταν ίδρυσε το υποκατάστημά της στη Θεσσαλονίκη , εν μέρει διότι είχε προηγηθεί η αναστολή εργασιών της Τράπεζας Μυτιλήνης , εν μέρει διότι η ελληνική εμπορική παιδεία είχε δώσει τους πρώτους καρπούς της .
Χεκίμογλου Ε., Θεσσαλονίκη Τουρκοκρατία και Μεσοπόλεμος, εκδ. Έκφραση, Θεσσαλονίκη 1996
Δελτίο Ελέγχου
Χασιώτης Κ.Ι., Τοις αγαθοίς βασιλεύουσα , Θεσσαλονίκη, ιστορία και πολιτισμός, εκδ. Παρατηρητής 1997
Απολυτήριο Υποδιδασκαλείου
Χασιώτης Κ.Ι., Τοις αγαθοίς βασιλεύουσα, Θεσσαλονίκη, ιστορία και πολιτισμός, εκδ. Παρατηρητής 1997
Πρόγραμμα Μαθημάτων
Χασιώτης Κ.Ι., Τοις αγαθοίς βασιλεύουσα, Θεσσαλονίκη, ιστορία και πολιτισμός, εκδ. Παρατηρητής 1997
Έλεγχος 1915-16
Αγραφιώτου - Ζαχοπούλου Π., Σχολεία της Θεσσαλονίκης Σχολεία της Θεσσαλονίκης, εκδ. Ιανός, 1997.
Έναρξη μαθημάτων
Αγραφιώτου - Ζαχοπούλου Π., Σχολεία της Θεσσαλονίκης Σχολεία της Θεσσαλονίκης, εκδ. Ιανός, 1997.
Σχολικές εκδόσεις
Αγραφιώτου - Ζαχοπούλου Π., Σχολεία της Θεσσαλονίκης Σχολεία της Θεσσαλονίκης, εκδ. Ιανός, 1997.
Ππρόγραμμα Σχολής
Αγραφιώτου - Ζαχοπούλου Π., Σχολεία της Θεσσαλονίκης Σχολεία της Θεσσαλονίκης, εκδ. Ιανός, 1997.
Απολυτήριο
Αγραφιώτου - Ζαχοπούλου Π., Σχολεία της Θεσσαλονίκης Σχολεία της Θεσσαλονίκης, εκδ. Ιανός, 1997.
