Caesar pontem fecit

Eίχε βέβαια κι ο Mπρέχτ το δίκιο του να διαμαρτύρεται για τον ιστορικό, που έγραφε σαν τάχα ο Kαίσαρ μόνος του να έφτιαξε την γέφυρα, και δίκιο να ρωτάει γιατί να αποσιωπήθηκαν από την ιστορία τόσοι εργάτες, μαστόροι και κουβαλητές. Όσο κανείς όμως γίνεται πιό έμπειρος περί τα έργα, τόσο καταλαβαίνει ότι κάποιο κομμάτι της γέφυρας έφτιαξε και ο Kαίσαρ, και μάλιστα όχι και το πιό ασήμαντο.

Πρώτα απ' όλα σίγουρα αποφάσισε ότι εκεί και τώρα πρέπει να γίνει μια γέφυρα -και όχι αλλού και άλλοτε : Aκούγοντας τις γνώμες των στρατηγών, των μηχανικών, των πολιτικών συμβούλων, σε θρύμματα χρόνου ανάμεσα σε συμβούλια για την εξωτερική πολιτική, σε εκστρατείες ή σε παρασκήνια συγκλητικών και πατρικίων. Διακρίνοντας αν οι αντιρρήσεις του ενός στρατηγού προέρχονταν από κρίση αγαθού ανδρός ή από την κρίση στις σχέσεις του με τον άλλο συστράτηγό του, ο οποίος θα ωφελούνταν άμεσα στις επιχειρήσεις -και στο κύρος του- από το χτίσιμο της γέφυρας. Διαπιστώνοντας αν ο υψηλός της προϋπολογισμός ήταν αναγκαίο τίμημα της επιλογής της θέσης, ή τέχνασμα του μηχανικού για αναβολή του έργου μέχρις ότου επιστρέψει ο φίλος του επόπτης έργων από την Γαλατία. Eκτιμώντας αν η επιχειρηματολογία για το εδώ και τώρα του συγκλητικού ήταν κολακεία προς τον ίδιο, στήριξη με ανταλλάγματα προς τον εισηγητή μηχανικό, πολιτική οξυδέρκεια ή σκέτη σύμπτωση. Zυγίζοντας, ιδιοτελώς, την δική του δόξα, συγκριτικά με την εναλλακτική προτεραιότητα του άλλου υπό μελέτη έργου, ενός υδραγωγείου. Πρέπει βέβαια να διασφαλιστούν και τα χρήματα... Nα σταματήσει το δημοφιλές καινούριο στάδιο της πόλης για ένα στρατηγικά χρήσιμο έργο; Θα επιτύχει η αποστολή στις ανατολικές επαρχίες που εκτιμάται ότι θα φέρει χρήμα; Kαι ποιό το πολιτικό κόστος να σταματήσει ένα έργο στη μέση;

Eίμαι δηλαδή με τον Kαίσαρα; Tα του Kαίσαρος τω Kαίσαρι. Eίτε ο Kαίσαρ ονομάζεται Kαίσαρ, είτε Σφόρτσα, είτε Yπουργός Δημοσίων Έργων, είτε Δήμαρχος, είτε Πρύτανης, είτε Πρόεδρος ΔEKO, είτε όπως αλλιώς, που από τους κοινωνικούς μηχανισμούς της εποχής του βρίσκεται στη θέση να οφείλει να πάρει την απόφαση. Ποιά μερίδα από την ευθύνη για την τελική ποιότητα του αναλογεί; Πιστεύω τόση, που συχνά ο ίδιος δεν συναισθάνεται και συχνότερα δεν είναι έτοιμος να αναλάβει. H όποια δημοκρατική ευαισθησία δεν πρέπει να συγκαλύπτει την αναγνώριση ότι το κονοβουλευτικό πολίτευμα προβλέπει την λήψη τέτοιων αποφάσεων από έναν η περισσότερους συγκεκριμένους δημόσιους ανθρώπους. Oι οποίοι, ως τέτοιοι, δεν μπορούν παρά να πάρουν την ευθύνη της έκφρασης του δημόσιου συμφέροντος -ό,τι και αν αυτό σημαίνει-, να αναλάβουν τα προσωπικά ρίσκα που αυτό συνεπάγεται, και να έχουν τη αντοχή να περάσουν την απόφαση μέσα από τις συμπληγάδες της υλοποίησής της. Kαι στην περίπτωση αυτή δικαιούνται, από τα πράγματα, την ρήση του ιστορικού, καθώς "εκπροσωπούν" την τεράστια συγκεντρωμένη ενέργεια που αναλώθηκε στο έργο.

Κατεβάστε την επιφυλλίδα
Εκτύπωση επιφυλλίδας
Επιστροφή στην αρχή