Εκπαίδευση εκπαιδευτικών σε χώρες της Ευρώπης

Η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών είναι σημαντική παράμετρος για την αποτελεσματικότητα του σχολείου. Στο φροντιστήριο αυτό εξετάζεται η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών από συγκριτική σκοπιά. Αναλύονται οι κύριες διαστάσεις του θέματος στην ελληνική πραγματικότητα, περιγράφεται το πλαίσιο εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε άλλες χώρες και συνάγονται συμπεράσματα για την ελληνική εκπαιδευτική πολιτική. 

Ι. Διάγραμμα

Α. Η εκπαίδευση εκπαιδευτικών ως πεδίο πολιτικής και εφαρμογών

• Εκπαιδευτικοί και αποτελεσματικότητα του σχολείου
• Η επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών
• Εκπαίδευση εκπαιδευτικών:
  α) Ζητήματα πολιτικής, β) Συγκριτική προσέγγιση

Β. Σχεδιασμός και υλοποίηση της εκπαίδευσης εκπαιδευτικών από συγκριτική σκοπιά

• Το παράδειγμα της Ελλάδας
• Παραδείγματα από άλλες χώρες
• Η ευρωπαϊκή πολιτική στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών

IΙ. Μεθόδευση

Το φροντιστήριο διεξάγεται με τη συμμετοχή των φοιτητών, η οποία συνίσταται σε παρουσιάσεις, εκπόνηση εργασιών και ενεργό συμμετοχή στο μάθημα.

ΙΙΙ. Βιβλιογραφία

Brinkmann, G. (1996). «Η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών: τάσεις στην Ευρώπη», Παιδαγωγική Επιθεώρηση, 24\26, 27-37.

Buchberger, F. κ..ά. (επιμ.) (2000). Green paper on teacher education in Europe: High quality teacher education for high quality education and training. Thematic  Network on Teacher Education in Europe. 

Day, C. (2003). Η εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Οι προκλήσεις της δια βίου μάθησης. Αθήνα: τυπωθήτω- Γιώργος Δαρδάνος.

ETUCE/ CSEE (επιμ.) (2008). Teacher Education in Europe: An ETUCE policy paper.

Eurydice, (2006). Διασφάλιση ποιότητας στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών στην Ευρώπη, Βρυξέλλες: Ευρωπαϊκή Μονάδα Ευρυδίκη.

Καλαϊτζοπούλου, Μ. (2001). Ο εκπαιδευτικός ως στοχαζόμενος επαγγελματίας. Αθήνα: τυπωθήτω- Γιώργος Δαρδανός.

Λιακοπούλου, Μ. (2009). Η παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών: προϋποθέσεις και κριτήρια ποιότητας. Διδακτορική διατριβή, Α.Π.Θ.

Ματθαίου, Δ. (2002). Συγκριτική σπουδή της εκπαίδευσης. Θεωρήσεις και ζητήματα. Αθήνα.

Ξωχέλλης, Π. (2005). Ο εκπαιδευτικός στο σύγχρονο κόσμο. Αθήνα: τυπωθήτω- Γιώργος Δαρδάνος.

Ξωχέλλης, Π. (επιμ.). (2007) Λεξικό της Παιδαγωγικης. Θεσσαλονίκη: Κυριακίδης. (τα σχετικά λήμματα).

Παπαναούμ, Ζ. (1994). «Προγράμματα σπουδών των παιδαγωγικών τμημάτων: κριτήρια σχεδιασμού και αξιολόγησης», στο  Γ. Παπάζογλου & Α. Δαβάζογλου, Παιδαγωγικά  Τμήματα Δημοτικής Εκπαίδευσης: παρόν και μέλλον. Αθήνα: Gutenberg, 109-114.

Παπαναούμ, Ζ. (2001). Η παιδαγωγική επάρκεια των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: τι, πότε, πώς και γιατί, Πρακτικά Α’ Πανελληνίου Συνεδρίου Σύνδεσης Τριτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Θεσσαλονίκη: Ζήτη, 152-157.

Παπαναούμ, Ζ. (2003). Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού: θεωρητική και εμεπιρική προσέγγιση. Αθήνα: τυπωθήτω- Γιώργος Δαρδάνος.

Παπαναούμ, Ζ. (2005). «Επιμόρφωση και επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού», στο: Γ. Μπαγάκης (επιμ.), Ο ρόλος της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στην επαγγελματική τους ανάπτυξη: Γιατί, πότε, πως. Αθήνα: Μεταίχμιο, 82-91.

Χατζηπαναγιώτου, Π. (2001). Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών: ζητήματα οργάνωσης, σχεδιασμού και αξιολόγησης. Αθήνα: τυπωθήτω- Γιώργος Δαρδάνος.