1. Frumusetea Sfinteniei (Κάλλος το Άγιον), Βουκουρέστι 2011

Basilica publishing house of the Romanian Patriarchate published, with the blessing of His Beatitude Daniel, Patriarch of the Romanian Orthodox Church, the book entitled Beauty of the Holiness by the well-known theologian Hrisostom Stamoulis, translated from neo-Greek by scholar Nicuşor Deciu. As the translator explains, the book by Prof. Hrisostom Stamoulis, certainly represents a unique event among the theological books published in our country, especially due to its original theological comprehensive content, by which the author tries to do a historical synthesis of the theology of beauty, as well as to challenge the cultural environment to open to the divine human way of existence, typical for Orthodoxy.
The author of the book is a well-known theology professor at the Faculty of Theology of Thessaloniki, an original successor of the famous dogmatist Nikos Matsoukas, composer and poet, researcher with real preoccupation in the Patristic field, expert in the hermeneutics of Saint Kiril of Alexandria about whom he wrote many studies, as well as an expert in arts, and theologian involved in the dialogue of theology with the cultural world of Greece.
Beauty of the Holiness – Prolegomene to a Pilocalic Asthetics of Orthodoxy is a book designed to explore a field less examined in the Romanian Orthodox theology so far, namely the theological aesthetics. The basic theme on which the whole demonstration of the work is based is the one related to the existence of man’s senses in the Orthodox theology and their possibility to share the divine uncreated beauty.
Taking into account its large character open to the laic culture, the book by Prof. Stamoulis can be an important landmark in the Romanian aesthetic theology as well as a necessary means of dialogue with the cultural world.

2. Ώσπερ ξένος και αλήτης, Α' Έκδοση, Αθήνα 2010 Μια σημαντική προσέγγιση του φαινομένου της «μετανάστευσης» με θεολογικά κριτήρια, από έναν νέο θεολόγο και ευαισθητοποιημένο άνθρωπο που δίνει την δικό του αγώνα στα έδρανα της ακαδημαϊκής Θεολογίας. Το κείμενο αυτό είναι μια κραυγή αγωνίας, μια προσπάθεια αφύπνισης της κατ’ αυτάς υπνώττουσας χριστιανικής, ορθόδοξης, συνείδησης μας. Για να μην είναι οι χριστιανοί εκείνοι που δεν σέβονται την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του άλλου, αλλά εκείνοι που εγείρονται από τους τάφους της κοινωνικής αδικίας, εκείνοι που βλέπουν τους ανθρώπους αναστάσιμα, δηλαδή ως ευκαιρία και όχι ως απειλή, ως συνοδοιπόρους, και όχι ως αντιπάλους, ως συντρόφους και όχι ως εχθρούς.

6. Θεοτόκος και ορθόδοξο Δόγμα, Β' Έκδοση Θεσσαλονίκη 2003,  σ.344

Ό άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (378-444) θεωρείται και είναι o γνήσιος εκφραστής, άλλα και ή σφραγίδα της πατερικής παράδοσης.
Η συμβολή του  στη διαμόρφωση της   ορθόδοξης διδασκαλίας πού αναφέρεται στην  Αειπάρθενο Θεοτόκο είναι τεράστια. Η προσφορά του δε θεωρείται ως παρουσίαση κάποιων καινούριων θέσεων, άλλα αντίθετα φανερώνεται ως περαιτέρω αποδοχή, επεξεργασία και προώθηση των ορθόδοξων θέσεων. Και σε αυτήν την περί πτώση ή παράδοση της Εκκλησίας, θερμός θιασώτης της οποίας αποδεικνύεται ο Κύριλλος, φα νερώνει τον ερμηνευτικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα της. καθώς και την ουσιαστική σχέση της με την Εκκλησία της Αποκάλυψης και την  Αποκάλυψη τής Εκκλησίας.

7. Περί της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς, Β' Έκδοση Θεσσαλονίκη 2000

8. Περί φωτός, B' Έκδοση Θεσσαλονίκη 1999, σ.168

“Ο θεολογικός διάλογος στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι ο αληθινός θεολογικός διάλογος στον τόπο αυτό είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος. Ή διαπίστωση αύτη καταντά οδυνηρή Ιδιαίτερα για όσους έτυχε να γνωρίσουν το θεολογικό διάλογο σε άλλες χώρες. Κατά κανόνα ό'τι γράφει κανείς στο χώρο της θεολογίας στην Ελλάδα είτε περνάει απαρατήρητο και ασχολίαστο, είτε σχολιάζεται με τρόπο που δεν προωθεί τη θεολογική ερευνά και σκέψη”. H παραπάνω παρατήρηση του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη Περγάμου, καθηγητή κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, που προτάσσεται στη μελέτη του Το είναι του Θεού και το είναι του ανθρώπου. Απόπειρα θεολογικού διαλόγου, παρουσιάζει τη γενική εικόνα, αμαυρωμένη εικόνα, πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις διατήρησης του κάλλους της σύγχρονης ελληνικής θεολογικής πραγματικότητας.

Από την Εισαγωγή του Βιβλίου

9. Φύση και Αγάπη, B' Έκδοση Θεσσαλονίκη 1999, σ.192

Τα μελετήματα αυτού του τόμου, γράφτηκαν τα τελευταία τρία χρόνια και αποτελούν προσπάθεια συζήτησης σημαντικών θεολογικών προβλημάτων πού βρίσκονται στο κέντρο της Ορθόδοξης ζωής και θεολογίας. Ή αναζήτηση της άλλης όψης του νομίσματος αποτελεί το συνεκτικό ιστό τους. πού προσδίδει ομοιομορφία στη διαφορετικότητα τους· μία διαφορετικότητα που ορίσθηκε από το χώρο, το χρόνο αλλά και το πλαίσιο παρουσίασης των συγκεκριμένων προβληματισμών...

10.Θεολογία και Τέχνη, B' Έκδοση Θεσσαλονίκη 1998, σ.126

Το κάλλος, το ωραίο και η ομορφιά αποτελούν κατηγορίες της αισθητικής. Γιά αρκετά χρόνια, εσχάτως, και σέ αντίθεση μέ τά παραδεδομένα, η Ορθόδοξη ζωή βιώθηκε και ή Ορθόδοξη θεολογία λειτούργησε ξεκομμένη από τό κάλλος και τις αλλοιώσεις πού αυτό εισάγει στον τρόπο ύπαρξης. Τό κάλλος παραδόθηκε αποκλειστικά στο χώρο της οποιασδήποτε αισθητικής και η Εκκλησία με τη θεολογία της έμειναν χωρίς τη δύναμη του ωραίου και συνεπώς χωρίς αισθητική. ΚαΙ τούτο φαίνεται και στηρίζεται στην άττοψη ότι η θεολογία και η ζωή ττου την προβάλλει δεν έχουν ανάγκη αισθητικής. 
Μέσα αττό αυτό το συμπόσιο και με τις είσηγήσεις αυτού του τόμου, γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθεί η θεολογία με την τέχνη και να προβληθεί η Ορθόδοξη θεολογία του κάλλους, αυτό που μέσα από παρόμοιες αλλά όχι κατανάγκην ταυτόσημες και ταυτοούσιες διαδικασίες η Δύση ονομάζει "αισθητική θεολογία". Η αρχή, παρότι το ήμισυ του παντός, δεν είναι τέλος, γι' αυτό και παραμένει πάντα ατελής- ελλιπής.