Χριστόδουλος
|
Σε μια τέτοιου είδους επιστολή ζήτησε από τον πρόεδρο του Παιδαγωγικού
Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιώργο Τσιάκαλο «να
μεριμνήσει για να ενταχθεί η διδακτική του μαθήματος των θρησκευτικών στο
πρόγραμμα σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος». Για πρώτη φορά όμως βρήκε το
δάσκαλό του αφού με ευθύ τρόπο ο Γ. Τσιάκαλος του
απάντησε «όχι».
«Το δικαίωμα παρέμβασης ή υπόδειξης προς το πανεπιστήμιο για θέματα που
άπτονται του περιεχομένου των σπουδών δεν έχει ούτε το υπουργείο Παιδείας που
εκπροσωπεί την πολιτεία στις σχέσεις της με αυτό», αναφέρει στην επιστολή προς
τον αρχιεπίσκοπο ο Γ. Τσιάκαλος. Και στη συνέχεια
γίνεται πιο σαφής: «Με δεδομένα τα παραπάνω είναι αυτονόητο ότι ο σεβασμός και
η πίστη στο θεσμό που υπηρετώ ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως πρόεδρος του
Παιδαγωγικού Τμήματος μου υπαγορεύουν από πεποίθηση και από θέση αρχής να μην
αποδεχτώ την έκκληση της Ιεράς Συνόδου».
Εξηγώντας στη συνέχεια «τα αυτονόητα», απευθυνόμενος στον αρχιεπίσκοπο γράφει:
«Για το πρόγραμμα σπουδών, στη διαμόρφωση του οποίου έχει δικαίωμα και
δυνατότητα να συμβάλει ισότιμα ακόμη και το "ελάχιστον" μέλος ενός
πανεπιστημιακού τμήματος, ενώ δεν έχει κανένα σχετικό δικαίωμα ακόμη και το "μέγιστον"
μέλος οποιουδήποτε άλλου θεσμού, συμπεριλαμβανομένου, προφανώς, και του θεσμού
της Εκκλησίας...».
«Σας εξερέθισε;»
Γ. Τσιάκαλος
|
Η αντίδραση του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, αναμενόμενη. Τα βάζει με τους
εκσυγχρονιστές, την πολυπολιτισμικότητα και δηλώνει «ασπίδα του έθνους». Με
επιστολή -δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Εκκλησία»- στις 15
Μαΐου 2006, ο μακαριότατος επιτίθεται κατά του Γ. Τσιάκαλου με πρωτοφανή
τρόπο. «Ασχοληθήκαμε αποκλειστικά και μόνο με τη διδακτική του μαθήματος των
θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία, κάτι το οποίο και αναφαίρετο δικαίωμα αλλά
και υποχρέωσή μας είναι. Και αυτό σας "εξερέθισε";», ρωτάει και συνεχίζει
υποστηρίζοντας ότι «η Ιερά Σύνοδος νομιμοποιείται να ενδιαφέρεται, αλλά και να
καταγγέλλει, όπου χρειασθεί, την αχαρακτήριστη, περιφρονητική, έως και ασεβή
και προκλητική αντίδραση των, δήθεν αρμοδίων, πανεπιστημιακών αρχών, προς
προβληματισμό και έλεγχο αλλά και ιστορική και επιστημονική καταισχύνη».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά γράφει: «Είναι βέβαια γνωστό ότι οι
εκσυγχρονιστές των ηθών και εθίμων του λαού μας επιδιώκουν την αποκοπή του από
την παράδοσή του και βάλλουν καταιγιστικά εναντίον των πνευματικών ερεισμάτων
του, επ' ωφελεία της πολυπολιτισμικής ισοπέδωσης που αποτελεί τον μη
αποκρυπτόμενο πλέον στόχο τους. Αλλά η προσπάθεια αυτή έχει πέσει στο κενό
προσκρούσασα στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων που δεν αποδέχονται τον
πνευματικό τους ακρωτηριασμό ούτε την αποψίλωσή τους από τις ασπίδες που τους
προστατεύουν από κάθε έσωθεν ή έξωθεν επιβουλή. Και σεις, αντί να ενισχύσετε
την πνευματική θωράκιση του λαού, κρύβεστε πίσω από τη δήθεν "επέμβαση" της
Εκκλησίας στα εσωτερικά σας, ως αν η εκπαιδευτική διαδικασία να αποτελούσε
αποκλειστική μας μέριμνα. Ουδείς έχει αυτό το δικαίωμα, διότι όχι μόνο το
Σύνταγμα και τους νόμους παραβιάζει, αλλά και ασεβεί προς την πνευματική τροφό
και μητέρα του λαού, δηλαδή την Εκκλησία, με όσες μεθοδεύσεις επινοεί για να
συγκαλύψει ευθύνες τις οποίες η Ιστορία καταλογίζει...».