Σύνδεσμος Θηλασμού Ελλάδος
La Leche League Greece

Συνηθισμένοι Μύθοι Σχετικά με το Θηλασμό

Μύθος 1: Οι συχνοί θηλασμοί οδηγούν σε φτωχή παραγωγή γάλακτος, αδύναμο αντανακλαστικό της έκκρισης του γάλακτος ή «κατέβασμα» και τελικά σε ανεπιτυχή θηλασμό.
Πραγματικότητα: Η παραγωγή γάλακτος βελτιώνεται όταν επιτραπεί σε ένα υγιές μωρό να θηλάσει όσο συχνά εκδηλώσει αυτό την ανάγκη. Το αντανακλαστικό της έκκρισης του γάλακτος λειτουργεί στο μέγιστο βαθμό όταν υπάρχει μια καλή προσφορά γάλακτος, η οποία προκύπτει με φυσικό τρόπο όταν θηλάζουμε κατά τη βούληση του μωρού.

Βιβλιογραφία:

De Carvalho, M et al. Effect of frequent breastfeeding on early milk production and infant weight gain. Pediatrics 1983; 72:307-11.
Hill, P. Insufficient milk supply syndrome. NAACOG’s Clin Issues 1992; 3(4):605-12.
Klaus, M. The frequency of suckling: neglected but essential ingredient of breastfeeding. Ob Gyn Clin North Am 1987; 14(3):623-33.
Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Luis: Mosby 1994; 188.
Neifert, M. Early assessment of the breastfeeding infant. Contemporary Pediatrics October 1996; 6-9.
Salariya, E. et al. Duration of breastfeeding after early initiation and frequent feeding. Lancet 1978; 2(8100):1141-43.
Slaven, S., Harvey, D. Unlimited sucking time improves breastfeeding. Lancet 1981; 14:392-93.
Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 129.
Woolridge, M. and Baum, J. Infant appetite-control and the regulation of the breast milk supply. Child Hosp Qtrly 1992; 3:113-19.

Μύθος 2: Μια μητέρα χρειάζεται να θηλάσει μόνο τέσσερις με έξι φορές την ημέρα για να διατηρήσει μια καλή παραγωγή γάλακτος.
Πραγματικότητα: Οι έρευνες δείχνουν πως όταν μια μητέρα θηλάσει νωρίς και συχνά, κατά μέσον όρο 9,9 φορές την ημέρα τις πρώτες εβδομάδες, η παραγωγή του γάλακτός της είναι μεγαλύτερη, το μωρό της παίρνει περισσότερο βάρος και συνεχίζει να θηλάζει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Γενικά, η παραγωγή γάλακτος έχει φανεί πως συνδέεται με τους συχνούς θηλασμούς και μειώνεται όταν οι θηλασμοί είναι λιγότερο συχνοί ή περιορισμένης διάρκειας.

Βιβλιογραφία:

Daly, S., Hartmann, P. Infant demand and milk supply: Part 1 and 2. J Hum Lact 1995; 11(1):21-37.
De Carvalho, M et al. Effect of frequent breastfeeding on early milk production and infant weight gain. Pediatrics 1983; 72:307-11.
De Coopman, J. Breastfeeding after pituitary resection: support for a theory of autocrine control of milk supply. J Hum Lact 1993; 9(1):35-40.
Riordan, J. and Auerbach, K. Breastfeeding and Human Lactation. Boston and London: Jones and Bartlett 1993; 88.

Μύθος 3: Τα μωρά παίρνουν όσο γάλα χρειάζονται στα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά θηλασμού.
Πραγματικότητα: Ενώ πολλά μεγαλύτερα σε ηλικία μωρά μπορούν να πάρουν περισσσότερο από το γάλα που χρειάζονται τα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά, αυτό δεν μπορεί να γενικευθεί για όλα τα μωρά. Νεογέννητα μωρά που μαθαίνουν ακόμη να θηλάζουν και δεν μπορούν πάντα να θηλάσουν πολύ αποτελεσματικά, συχνά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τραφούν. Η ικανότητα του μωρού να πάρει γάλα εξαρτάται επίσης κι από το αντανακλαστικό της έκκριςης του γάλακτος της μητέρας. Αν και σε πολλές μητέρες το γάλα «κατεβαίνει» αμέσως, σε άλλες καθυστερεί κάπως. Ορισμένες επίσης μπορεί να εκκρίνουν το γάλα σε μικρές δόσεις αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Από το να μαντεύουμε, είναι καλύτερο να επιτρέψουμε στο μωρό να θηλάσει έως ότου παρουσιάσει δείγματα κορεσμού, όπως το να αφήσει από μόνο του το στήθος και να χαλαρώσει τα χέρια και τα μπράτσα του.

Βιβλιογραφία:

Lucas, A., Lucas, P., Aum, J. Differences in the pattern of milk intake between breast and bottle-fed infants. Early Hum Dev 1981; 5:195.
Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 220-37.

Μύθος 4: Μια θηλάζουσα μητέρα πρέπει να αφήνει αρκετό χρονικό διάστημα ανάμεσα στους θηλασμούς για να έχει το στήθος της χρόνο να ξαναγεμίσει.
Πραγματικότητα: Το κάθε ζευγάρι μωρού-μητέρας είναι μοναδικό. Το σώμα μιας θηλάζουσας μητέρας παράγει διαρκώς γάλα. Το στήθος της λειτουργεί εν μέρει μόνο σαν δοχείο αποθήκευσης, με ποικιλία χωρητικότητας. Γενικά, όσο πιο «άδειο» είναι το στήθος, τόσο πιο γρήγορα δουλεύει το σώμα για να παράγει γάλα για να το αντικαταστήσει και αντίθετα όσο πιο γεμάτο είναι, τόσο πιο πολύ λιγοστεύει η παραγωγή γάλακτος. Αν η μητέρα σταθερά περιμένει έως ότου το στήθος της «γεμίσει» για να θηλάσει, τότε το σώμα της μπορεί να πάρει το μήνυμα ότι παράγει πολύ γάλα και να μειώσει τη συνολική παραγωγή.

Βιβλιογραφία:

Daly, S., Hartmann, P. Infant demand and milk supply: Part 2. J Hum Lact 1995; 11(1):27-37.
Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Louis: Mosby 1994; 240-41.

Μύθος 5: Τα μωρά χρειάζεται να θηλάσουν μόνο έξι έως οχτώ φορές την ημέρα μέχρι την ηλικία των οχτώ εβδομάδων, πέντε με έξι φορές την ημέρα μέχρι να γίνουν τριών μηνών και όχι περισσότερο από τέσσερις με πέντε φορές την ημέρα στην ηλικία των έξι μηνών.
Πραγματικότητα: Η συχνότητα θηλασμού ενός μωρού ποικίλλει ανάλογα με την ικανότητα παραγωγής και αποθήκευσης γάλακτος της μητέρας του, καθώς και τις ανάγκες ανάπτυξης του μωρού. Διαστήματα ραγδαίας ανάπτυξης και ασθένειες μπορούν προσωρινά να αλλάξουν τις θηλαστικές συνήθειες του μωρού. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα μωρά που θηλάζουν κατά βούληση θα κατασταλάξουν σε ένα μοτίβο θηλασμού που ταιριάζει στη δική τους μοναδική περίπτωση. Επίσης, το μωρό παίρνει περισσότερες θερμίδες προς το τέλος του κάθε θηλασμού, οπότε το να βάζουμε αυθαίρετα όρια στη συχνότητα ή τη διάρκεια του θηλασμού μπορεί να οδηγήσουν στην ανεπαρκή λήψη θερμίδων.

Βιβλιογραφία:

Daly, S., Hartmann, P. Infant demand and milk supply: Part 1. J Hum Lac 1995; 11(1):21-6.
Klaus, M. The frequency of suckling. Ob Gyn Clin North Am 1987; 14(3):623-33.
Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Luis: Mosby 1994; 253.
Millard, A. The place of the clock in pediatric advice: rationales, cultural themes and impediments to breastfeeding. Soc Sci Med 1990; 31:211.
Woolridge, M. “Baby-controlled breastfeeding: biocultural implications” in Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 217-42.

Μύθος 6: Το πόσο μεγάλο είναι το διάστημα ανάμεσα στα γεύματα εξαρτάται από την ποσότητα γάλακτος που καταναλώνει το μωρό (ποσοτικά) κι όχι αν το γάλα είναι μητρικό ή τυποποιημένο (ποιοτικά).
Πραγματικότητα: Τα μωρά που θηλάζουν έχουν λιγότερο χρόνο γαστρικής κένωσης απ’αυτά που τρέφονται με ξένο γάλα – σχεδόν 1,5 ώρες σε αντίθεση με σχεδόν 4 ώρες – λόγω μικρότερου μεγέθους πρωτεϊνικού μορίου στο μητρικό γάλα. Αν κι η ποσότητα γάλακτος που πήρε το μωρό είναι ένας παράγοντας καθορισμού της συχνότητας των γευμάτων, ο τύπος του γάλακτος είναι εξίσου σημαντικός. Ανθρωπολογικές μελέτες πάνω στο γάλα θηλαστικών επιβεβαιώνουν ότι τα ανθρώπινα μωρά είναι προγραμματισμένα να θηλάζουν συχνά κι αυτό ακριβώς είναι που κάνουν από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους.

Βιβλιογραφία:

Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Louis: Mosby 1994; 254.
Marmet, C., Shell, E. Breastfeeding is Important. Encino, California: Lactation Institute, 1991; 4.
Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 192.

Μύθος 7: Ποτέ μην ξυπνάτε ένα μωρό που κοιμάται.
Πραγματικότητα: Αν και τα περισσότερα μωρά δείχνουν πότε έχουν ανάγκη να φάνε, ορισμένα νεογέννητα μωρά μπορεί να μην ξυπνούν αρκετά συχνά από μόνα τους και να χρειάζεται να τα ξυπνάμε για να φάνε, τουλάχιστον οχτώ φορές την ημέρα. Το να μην ξυπνά ένα μωρό τακτικά μπορεί να οφείλεται σε φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν στον τοκετό ή σε φάρμακα που παίρνει η μητέρα, σε ίκτερο, σε κάποιο σοκ, σε πιπίλες ή σε «παραίτηση» του μωρου μετά από επανειλημμένη καθυστέρηση της μητέρας να ανταποκριθεί στα μηνύματα που της δίνει ότι θέλει να θηλάσει. Επιπλέον, οι μητέρες που επιθυμούν να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα της φυσικής μη-γονιμότητας εξαιτίας της αμηνόρροιας λόγω θηλασμού, ανακαλύπτουν πως η επιστροφή της έμμηνης ρύσης καθυστερεί περισσότερο όταν το μωρό συνεχίζει να θηλάζει και τη νύχτα.

Βιβλιογραφία:

American Academy of Pediatrics Policy Statement on Breasfeeding and the Use of Human Milk. Pediatrics 1997; 100(6):1035-39.
Klaus, M. The frequency of suckling: neglected but essential ingredient of breastfeeding. Ob Gyn Clin North Am 1987; 14(3):623-33.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 60-65, 360-61.
Tips for Rousing a Sleepy Newborn. LLLI, 1997. Publication No.485.

Μύθος 8: Ο μεταβολισμός ενός νεογέννητου είναι αποδιοργανωμένος και χρειάζεται την εφαρμογή ενός προγράμματος ή μιας ρουτίνας που θα βοηθήσει την επιβολή της σταθερότητας.
Πραγματικότητα: Τα μωρά είναι από τη γέννησή τους προγραμματισμένα κατά ένα μοναδικό τρόπο στο να φάνε, να κοιμηθούν και να περνούν κάποια διαστήματα ξύπνια. Αυτό δεν αποτελεί μια αποδιοργανωμένη συμπεριφορά, αλλά αντανακλά τις μοναδικές ανάγκες των νεογέννητων. Όσο περνάει ο καιρός, τα μωρά προσαρμόζονται σταδιακά στο ρυθμό της ζωής του νέου τους περιβάλλοντος, χωρίς να χρειάζονται προτροπή ή εκπαίδευση.

Βιβλιογραφία:

Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 24-29.
Sears, W. THE FUSSY BABY. LLLI 1985; 12-13.

Μύθος 9: Οι θηλάζουσες μητέρες πρέπει πάντα να προσφέρουν και τα δύο στήθη σε κάθε θηλασμό.
Πραγματικότητα: Είναι πολύ σημαντικό να αφήσουμε το μωρό να τελειώσει το ένα στήθος πρώτα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θέλει να πάρει το δεύτερο στον ίδιο θηλασμό. Το τελικό γάλα βγαίνει σταδιακά, καθώς το στήθος αδιάζει. Επομένως, ορισμένα μωρά, αν αλλάξουν στήθος νωρίς στη διάρκεια του θηλασμού, μπορεί να χορτάσουν από το χαμηλότερο σε θερμίδες αρχικό γάλα από τα δύο στήθη, αντί να πάρουν τη φυσιολογική ισορροπία από αρχικό και τελικό γάλα, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα τη μη-ικανοποίηση του μωρού, καθώς και την αργή αύξηση του βάρους του. Κατά τις πρώτες εβδομάδες, πολλές μητέρες προσφέρουν και τα δύο στήθη σε κάθε θηλασμό για να βοηθήσουν την εγκατάσταση του γάλακτος.

Βιβλιογραφία:

Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 25.
Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 229.
Woolridge, M., Fisher, C. Colic, “overfeeding” and symptoms of lactose malabsorption in the breastfed baby: a possible artifact of feed management? Lancet 1988; 11(8605):382-84.
Woolridge, M., et al. Do changes in pattern of breast usage alter the baby’s nutritional intake? Lancet 1990; 336(8712):395-97.

Μύθος 10: Αν ένα μωρό δεν παίρνει αρκετό βάρος αυτό μπορεί να οφείλεται στη χαμηλή ποιότητα του γάλακτος της μητέρας του.
Πραγματικότητα: Μελέτες έχουν δείξει πως ακόμα και υποσιτιζόμενες μητέρες μπορούν να παράγουν απόλυτα ικανοποιητικό γάλα σε ποιότητα και ποσότητα για να θρέψουν το μωρό τους. Οι περισσότερες περιπτώσεις χαμηλής αύξησης βάρους, σχετίζονται, είτε με ανεπαρκή λήψη γάλακτος, είτε σε κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας του μωρού.

Βιβλιογραφία:

Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 116-32.
Wilde, C. et al. Breastfeeding: matching supply with demand in human lactation. Proc Nutr Soc 1995; 54:401-06.

Μύθος 11: Η φτωχή παραγωγή γάλακτος οφείλεται συνήθως στο άγχος, στην κούραση και/ή στην ανεπαρκή κατανάλωση φαγητού και υγρών.
Πραγματικότητα: Οι πιο συνηθισμένες αιτίες προβλημάτων στην παραγωγή του γάλακτος είναι οι αραιοί θηλασμοί και/ή η κακή τοποθέτηση του μωρού στο στήθος – και τα δύο συνήθως οφείλονται σε ανεπαρκείς πληροφορίες που δίνονται στις θηλάζουσες μητέρες. Προβλήματα στον τρόπο που θηλάζει το μωρό μπορούν επίσης να επηρεάσουν αρνητικά την παραγωγή γάλακτος. Το άγχος και η κούραση ή η κακή διατροφή, σπάνια αποτελούν αιτίες ανεπαρκούς παραγωγής γάλακτος, επειδή το σώμα έχει πολύ εξελιγμένους μηχανισμούς επιβίωσης για να προστατέψει το μωρό σε περιόδους όπου η προμήθεια της τροφής είναι χαμηλή.

Βιβλιογραφία:

Dusdieker, B. Stumbo, J., Booth, B. et al. Prolonged maternal fluid supplementation in breastfeeding. Pedatrics 1990; 86:737-40.
Hill, P. Insufficient milk supply syndrome. NAACOG’s Clin Issues 1992; 3(4):605-13.
Woolridge, M. Analysis, classification, etiology Ôf diagnosed low milk output. Plenary session at International Lactation Consultant Association Conference, Scottsdale Arizona, 1995.
World Health Organization. Not enough milk. Division of Child Health and Development Update Feb 1995: 21. http://www.who.ch/programmes/cdr/pub/newlet/update/updt-21.htm.

Μύθος 12: Μια μητέρα πρέπει να πίνει γάλα για να φτιάξει γάλα.
Πραγματικότητα: Μια υγιεινή διατροφή με λαχανικά, φρούτα, δημητρικά και πρωτεΐνες είναι ό,τι χρειάζεται μια μητέρα για να πάρει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να παράγει γάλα. Το ασβέστιο μπορεί να βρεθεί σε μια ποικιλία μη-γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως σκούρα πράσινα λαχανικά, φυσικούς ξηρούς καρπούς, σπόρους και ψάρια με κόκκαλα. Κανένα άλλο θηλαστικό δεν πίνει γάλα για να φτιάξει γάλα.

Βιβλιογραφία:

Behan, E. Eat Well, Lose Weight While Breastfeeding. New York: Villard Books, 1992; 145-46.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 377,379.

Μύθος 13: Ο μη-διατροφικός θηλασμός δεν έχει επιστημονική βάση.
Πραγματικότητα: Έμπειρες μητέρες πάνω στο θηλασμό ανακαλύπτουν πως οι θηλαστικές συνήθειες και ανάγκες των μωρών διαφέρουν. Ενώ οι θηλαστικές ανάγκες ορισμένων μωρών καλύπτονται κύρια κατά τη διάρκεια του θηλασμού, άλλα μωρά χρειάζονται παραπάνω ώρα στο στήθος αμέσως μετά το θηλασμό, ακόμα κι αν δεν πεινάνε πραγματικά. Τα μωρά επίσης μπορεί να θηλάζουν γιατί νοιώθουν μοναξιά, φόβο ή πόνο.

Βιβλιογραφία:

Riordan, J. and Auerbach, K. Breastfeeding and Human Lactation. Boston and London: Jones and Barlett 1993; 96-97.
Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Louis: Mosby 1994; 432.

Μύθος 14: Η μητέρα δεν πρέπει να γίνεται «πιπίλα» για το μωρό.
Πραγματικότητα: Η ανακούφιση και η κάλυψη των θηλαστικών αναγκών του μωρού στο στήθος υπάρχει στον αρχικό σχεδιασμό της Φύσης. Οι πιπίλες είναι στην πραγματικότητα ένα υποκατάστατο της μητέρας, όταν εκείνη δεν είναι διαθέσιμη. Άλλα πλεονεκτήματα τού να καθησυχάζουμε ένα μωρό στο στήθος είναι η καλύτερη ανάπτυξη του στόματος και των μυών του προσώπου του μωρού, η παρατεταμένη αμηνόρροια λόγω θηλασμού, η αποφυγή σύγχυσης θηλών και η διέγερση μιας επαρκούς παραγωγής γάλακτος που εξασφαλίζει υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στο θηλασμό.

Βιβλιογραφία:

American Academy of Pediatrics Policy Statement on Breasfeeding and the Use of Human Milk. Pediatrics 1997; 100(6):1035-39.
Barros, F. et al. Use of pacifiers is associated with decreased breastfeeding duration. Pediatrics 1995; 95:497-99.
Gotsch, G. Pacifiers: Yes or No? LLLI, 1996. Publication No.45.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 34-35,43-44.
Newman, J. Breastfeeding problems associated with the early introduction of bottles and pacifiers.
J Hum Lact 1990; 6(2):59-63.

Μύθος 15: Η σύγχυση θηλών δεν υφίσταται σαν πρόβλημα.
Πραγματικότητα: Ο θηλασμός και τα γεύματα από το μπουκάλι απαιτούν διαφορετικές τεχνικές στοματικής κίνησης. Επίσης, οι πλαστικές θηλές παρέχουν ένα είδος «υπερ-ερεθίσματος», το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί στα μωρά, αντί για το πιο μαλακό στήθος. Σαν αποτέλεσμα, ορισμένα μωρά όταν εναλλάσουν στήθος και μπουκάλι παθαίνουν σύγχυση στον τρόπο που πιπιλούν κι εφαρμόζουν μη-αποτελεσματικές θηλαστικές τεχνικές πάνω στο στήθος.

Βιβλιογραφία:

Blass, E. Behavioral and physiological consequences of suckling in rat and human newborns. Acta Paediatr Suppl 1994; 397:71-76.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 82-87.
Neifert, M. et al. Nipple confusion: toward a formal definition. J Pediatr 1995; 126(6):S125-9.
Nipple Confusion-Overcoming and Avoiding This Problem. LLLI, 1992. Publication No.32.

Μύθος 16: Οι συχνοί θηλασμοί μπορεί να οδηγήσουν σε επιλόχεια κατάθλιψη.
Πραγματικότητα: Η επιλόχεια κατάθλιψη πιστεύεται ότι οφείλεται σε αστάθεια ορμονών μετά τον τοκετό και μπορεί να επιδεινωθεί με την κούραση και την έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης. Συνήθως όμως παρουσιάζεται σε γυναίκες που έχουν ιστορικό προβλημάτων και πριν την εγκυμοσύνη τους.

Βιβλιογραφία:

Astbury, J. et al. Birth events, birth experiences and social differences in postnatal depression. Aust J Public Health. 1994; 18(2):176-84.
Dunnewold, A. Breastfeeding and postpartum depression: is there a connection? BREASTFEEDING ABSTRACTS, LLLI, May 1996; 25.
Lawrence, R. Breastfeeding: A Guide for the Medical Profession, 4th ed. St. Louis: Mosby 1994;191-2

Μύθος 17: Ο θηλασμός όποτε το ζητήσει το μωρό δεν βοηθάει τη μητέρα να δεθεί περισσότερο με το μωρό της.
Πραγματικότητα: Η συμπεριφορά της μητέρας με ανταπόκριση και ευαισθησία προς τις ανάγκες του μωρού της, που δημιουργεί ο θηλασμός κατά ζήτηση, την φέρνει σε συγχρονισμό με το μωρό της, κάτι που οδηγεί σε ένα δυνατότερο δεσμό μεταξύ τους.

Βιβλιογραφία:

Ainsworth, M. Infant-mother attachment. Am Psych 1979; 34(10):932-37.
Berg-Cross, L., Berg-Cross, G., McGeehan, D. Experience and personality differences among breast and bottle-feeding mothers. Psych of Women Qtrly 1979; 3(4):344-58.
Kennell, J., Jerauld, R., Wolfe, H. et al. Maternal behavior one year after early and extended post-partum contact. Developmental Medicine and Child Neurology 1974; 16(2):99-107.
Temboury, M. et al. Influence of breastfeeding on the infant’s intellectual development. J Ped Gastro Nutr 1994; 18:32-36.

Μύθος 18: Οι μητέρες που κρατούν πολύ τα μωρά τους αγκαλιά, τα κακομαθαίνουν.
Πραγματικότητα: Τα μωρά που είναι συχνά στην αγκαλιά κλαίνε λιγότερες ώρες την ημέρα κι εκδηλώνουν μεγαλύτερη σιγουριά καθώς ωριμάζουν.

Βιβλιογραφία:

Anisfeld, E. et al. Does infant carrying promote attachment? An experimental study of the effects of increased physical contact on the development of attachment. Child Dev 1990; 61:1617-27.
Barr, R. and Elias, M. Nursing interval and maternal responsivity: effect on early infant crying. Pediatrics 1988; 81:529-36.
Bowlby, J. Attachment and Loss: Attachment, vol. 1. New York: Basic Books, 1969; 178, 208, 240.
Heller, S. The Vital Touch: How Intimate Contact with Your Baby Leads to Happier, Healthier Development. New York: Henry Holt, 1997; 41-53, 204-21.
Hunziker, U. and Barr, R. Increased carrying reduces infant crying: a randomized controlled trial. Pediatrics 1986; 77:641.
Matas, L., Arend, R., Sroufe, L. Continuity of adaptation in the second year: the relationship between quality of attachment and later competence. Child Dev 1978; 49:547-56.

Μύθος 19: Είναι σημαντικό κι άλλα μέλη της οικογένειας να ταΐζουν το μωρό για να δεθούν μαζί του.
Πραγματικότητα: Το τάισμα δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορούν να δεθούν με το μωρό. Το κράτημα, η αγκαλιά, το μπάνιο και το παιχνίδι μαζί του είναι όλα σημαντικά για το μεγάλωμά του, την ανάπτυξή του και το δέσιμο του μωρού με τους άλλους.

Βιβλιογραφία:

Heller, S. The Vital Touch: How Intimate Contact with Your Baby Leads to Happier, Healthier Development. New York: Henry Holt, 1997; 54-55, 60-61.

Μύθος 20: Ο θηλασμός που καθοδηγείται από το μωρό (θηλασμός κατά ζήτηση) έχει αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις των συζύγων.
Πραγματικότητα: Οι ώριμοι γονείς συνειδητοποιούν ότι οι ανάγκες ενός νεογέννητου είναι μεν πολύ έντονες, αλλά η έντασή τους αυτή ελλατώνεται με τον χρόνο. Στην πραγματικότητα, η ομαδική εργασία της φροντίδας ενός νεογέννητου μπορεί να φέρει πιο κοντά ένα ζευγάρι, καθώς αυτό αναπτύσσει από κοινού τις γονικές του ικανότητες.

Βιβλιογραφία:

Bocar, D., Moore, K. Acquiring the parental role: a theoretical perspective. LLLI Lactation Consultant Series. Unit 16, Garden City Park, New York: Avery, 1987.
Sears, W. BECOMING A FATHER. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1986; 29-50, 119-29.

Μύθος 21: Μερικά μωρά είναι αλλεργικά στο γάλα της μητέρας τους.
Πραγματικότητα: Το μητρικό γάλα είναι η πιο φυσική και φυσιολογική ουσία που μπορεί να πάρει το μωρό. Αν το μωρό εκδηλώσει ευαισθησίες που συνδέονται με το θηλασμό, τότε συνήθως φταίει κάποια ξένη πρωτεΐνη που έχει εισχωρήσει στο γάλα της μητέρας κι όχι το ίδιο το γάλα. Αυτό αντιμετωπίζεται εύκολα με το να αφαιρέσει για λίγο καιρό η μητέρα από τη διατροφή της την τροφή που ευθύνεται γι’αυτήν την ευαισθησία.

Βιβλιογραφία:

Hudson, D et al. A low allergen diet is a significant intervention in infantile colic: results of a community-based study. J Allergy Clin Immunol 1995; 96:886-92.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 97-99.
Salmon, M. Breast Milk: Nature’s Perfect Formula. Demarest, New Jersey: Techkits, 1994; 32-3.

Μύθος 22: Οι συχνοί θηλασμοί προκαλούν παχυσαρκία αργότερα στη ζωή ενός παιδιού.
Πραγματικότητα: Οι έρευνες δείχνουν ότι τα θηλάζοντα μωρά που ελέγχουν μόνα τους τις διατροφικές τους συνήθειες παίρνουν ακριβώς την ποσότητα του γάλακτος που χρειάζονται. Αντίθετα, η διατροφή με τυποποιημένο γάλα και η εισαγωγή στερεών τροφών από νωρίς, και όχι ο θηλασμός κατά ζήτηση, είναι εκείνοι οι παράγοντες που έχουν συνδεθεί με τον κίνδυνο της παχυσαρκίας αργότερα στη ζωή ενός παιδιού.

Βιβλιογραφία:

Dewey, K., Lonnerdal, B. Infant self-regulation of breast milk intake. Acta Paediatr Scand 1986; 75:893-98.
Dewey, K. et al. Growth of breast-fed and formula-fed infants from 0-18 months: the DARLING study. Pediatrics 1992a; 89(6):1035-41.
Kramer, M. Do breastfeeding and delayed introduction of solid foods protet against subsequent obesity? J Pediatr 1981: 98:883-87.
Stuart-Macadam, P., Dettwyler, K. Breastfeeding: Biocultural Perspectives. Hawthorne, New York: Aldine de Gruyter, 1995; 192.
Woolridge, M. Returning control of feeding to the infant. Paper presented at the LLL of Texas Area Conference, Houston, Texas, USA, July 24-26, 1992.

Μύθος 23: Η ξαπλωτή στάση θηλασμού προκαλεί ωτίτιδα.
Πραγματικότητα: Επειδή το μητρικό γάλα είναι ζωντανό και γεμάτο αντισώματα και ανοσοσφαιρίνες, ένα μωρό έχει γενικά λιγότερες πιθανότητες να πάθει ωτίτιδα, άσχετα με τη στάση θηλασμού που χρησιμοποιεί.

Βιβλιογραφία:

Aniansson, G. et al. A prospective cohort study on breastfeeding and otitis media in Swedish infants. Pediatr Infect Dis J 1994; 13:183-88.
Harabuchi, Y. et al. Human milk secretory IgA antibody to nontypeable haemophilus influenzae: possible protective effects against nasopharyngeal colonization. J Pediatr 1994; 124(2):193-98.

Μύθος 24: Ο θηλασμός ενός μωρού μετά τους 12 μήνες έχει μικρή αξία γιατί η ποιότητα του μητρικού γάλακτος αρχίζει να πέφτει μετά τους 6 μήνες.
Πραγματικότητα: Η σύσταση του ανθρώπινου γάλακτος αλλάζει για να ανταποκριθεί στις διαφορετικές ανάγκες που έχει το μωρό καθώς μεγαλώνει. Ακόμη κι όταν το μωρό είναι ικανό να παίρνει στερεά τροφή, το μητρικό γάλα είναι η πρωταρχική πηγή θρεπτικών συστατικών για τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Κατά το δεύτερο χρόνο το μητρικό γάλα γίνεται συμπληρωματικό των στερεών τροφών. Επίσης, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού χρειάζεται από δύο μέχρι έξι χρόνια για να ωριμάσει πλήρως. Το μητρικό γάλα συνεχίζει να συμπληρώνει και να βοηθάει το ανοσοποιητικό σύστημα για όσο καιρό προσφέρεται.

Βιβλιογραφία:

American Academy of Pediatrics Policy Statement on Breasfeeding and the Use of Human Milk. Pediatrics 1997; 100(6):1035-39.
Goldman, A. Immunologic components in human milk during the second year of lactation. Acta Paediatr Scand 1983; 72:461-62.
Gulick, E. The effects of breastfeeding on toddler health. Ped Nursing 1986; 12:51-54.
Innocenti Declaration on the protection, promotion and support of breastfeeding. Ecology of Food and Nutrition 1991; 26:271-73.
Mohrbacher, N., Stock, J. BREASTFEEDING ANSWER BOOK. Schaumburg, Illinois: LLLI, 1997; 164-68.
Saarinen, U. Prolonged breastfeeding as propylaxis for recurrent otitis media. Acta Paediatr Scand 1982; 71;567-71.





Αυτό το φυλλάδιο είναι μετάφραση του φυλλαδίου “Common Breastfeeding Myths” της Lisa Marasco - 1998 © LLLI



Μετάφραση: Ελένη Παπαϊωάννου
Επιμέλεια: Φλωρεντία Χρυσικού                                                                                                                                                                                                                    Home

8