(11/10/2006)
Προσφώνηση προς τον τιμώμενο Καθηγητή Βασίλη Π. Παπαγεωργίου από τον Πρύτανη του Α.Π.Θ., Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής κ. Αναστάσιο Μάνθο
Είναι εξαιρετική η χαρά και η ικανοποίηση που με διακατέχει αυτή τη στιγμή, τόσο ως πρόσωπο, όσο και ως θεσμικός λειτουργός. Ο λόγος είναι ότι αποδίδουμε ακαδημαϊκή τιμή στον Καθηγητή κ. Βασίλειο Παπαγεωργίου. Η τιμή αυτή αποδίδεται από την Ιατρική Σχολή με την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα. Είναι μια ημέρα νόστου, νόστιμον ήμαρ, κατά την οποία ο Ακαδημαϊκός Οδυσσέας επιστρέφει τιμώμενος στο φυσικό χώρο εκκινήσεώς του. Ο κ. Παπαγεωργίου ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του πορεία από την Ιατρική Σχολή, στο Εργαστήριο Φαρμακολογίας, και σήμερα προσωπικά και θεσμικά, επανέρχεται τιμητικά στους κόλπους της. Η στιβαρή προσωπικότητα και η Ακαδημαϊκή του πορεία, έχουν κατά πολύ ξεπεράσει τον Πανεπιστημιακό μας περίγυρο, καθώς οι δράσεις του και τα αποτελέσματά τους ξεπέρασαν εδώ και χρόνια τα Πανεπιστημιακά μας όρια. Έχει ευρύτατη ακαδημαϊκή και κοινωνική δράση, πολλούς τίτλους και ιδιότητες. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ για λίγο σε τρεις λειτουργικές του ιδιότητες, οι οποίες θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικές και ενδεικτικές της προσωπικότητάς του και της δράσης του.
Πρώτη ιδιότητα. Είναι ο μακροβιότερος Συγκλητικός του Πανεπιστημίου μας. Αυτό καταδεικνύει ότι η συμμετοχή του στα κοινά ήταν καθοριστική, και ότι εκ της ποιότητας των παρεμβάσεών του, και των θέσεών του, προέκυψε αναδραστικά η μακροβιότητα. Επί πολλά χρόνια είναι στη Σύγκλητο όπου η καθαρή, ευθύβολη και κριτική φωνή του δείχνει τη δεοντολογία, τη στόχευση, την ακαδημαϊκή αναγκαιότητα. Ασυμβίβαστος με σκοπιμότητες, αλλά πάντα συμβιβασμένος με τη δεοντολογία, την αυτονομία, τη διαφάνεια, την ισοτιμία και τη λειτουργικότητα. Επικριτής της αυταρχικότητας, ανοικτής ή κρύφιας, παλεύει για την αποτελεσματική δημοκρατία. Διακηρύσσει και εφαρμόζει την αποκέντρωση και την διοικητική αυτοτέλεια των ακαδημαϊκών μονάδων. Επισημαίνει την ουσιώδη ειδοποιό διαφορά της αυτοτέλειας από την αυτονομία, και την εφαρμογή κοινού τόπου δράσεως όλων των ακαδημαϊκών μονάδων. Καταδεικνύει την αδήριτη ανάγκη της ουσιαστικής αυτοδυναμίας του Πανεπιστημίου, και της ανάπτυξής του ως ενιαίας αρχής, απέναντι στις αρχές της Πολιτείας, αλλά και στις δυνάμεις της αγοράς. Προς το σκοπό αυτό επισημαίνει το ρόλο της Συγκλήτου όχι ως ενός απλού διαχειριστικού οργάνου, αλλά ως ενός διαρκούς γενικού επιτελικού οργάνου σχεδιασμού, στρατηγικής, και διαμορφώσεως ακαδημαϊκής πολιτικής και αρχών. Επισημαίνει ότι ο αντικειμενικός στόχος της πανεπιστημιακής ευθύνης, που συνδέεται με την αυτονομία, είναι η ανάπτυξη της έρευνας και η σύνδεσή της με τη διδασκαλία, σε όλο το φάσμα των επιστημών και των τεχνών.
Δεύτερη ιδιότητα. Η δεύτερη ιδιότητά του είναι ότι η ακαδημαϊκή και ερευνητική του δράση είχε ως πεδίο θέματα που άπτονται κυρίως του ιατρικού προβληματισμού και της θεραπευτικής. Μεγάλο μέρος της ερευνητικής του δράσης αφορά τη Φαρμακευτική δραστηριότητα, είτε ως ερευνητού, βραβευμένου μάλιστα από την Ακαδημία Αθηνών για την έρευνα στη χημειοθεραπεία του καρκίνου, είτε ως συμβούλου αντιστοίχων οργάνων όπως είναι ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων. Μελετά με ενδελέχεια και λειτουργική αποτελεσματικότητα την Alcanna tinctoria. Αφιερώνει την ερευνητική του ενεργητικότητα στη διερεύνηση βιοχημικών μηχανισμών δράσεως ουσιών στους ιστούς, αλλά και της δράσης βιολογικών υγρών. Η ερευνητική του ματιά, ανεπηρέαστη από στερεότυπες αντιλήψεις, του δίνει τη δυνατότητα να καινοτομήσει, να δημιουργήσει γνώση, και να προχωρήσει σ’ επιτυχημένες εφαρμογές. Το ερευνητικό του έργο αποτελεί έναν έξοχο συνδυασμό βασικής έρευνας, σε συνδυασμό με εφαρμοσμένη έρευνα, στον ιατροβιολογικό χώρο.
Τρίτη ιδιότητα. Η τρίτη διάσταση του έργου του αφορά την ακαδημαϊκή διοίκηση. Όπου άσκησε ακαδημαϊκή διοίκηση, καταδείχθηκε η συνέπεια και η τελεσφόρος εφαρμογή των ακαδημαϊκών του αρχών, τις οποίες διακηρύσσει. Αποδεικνύει με τη λυσιτέλεια και τη μεθοδικότητα του συντονισμού της ακαδημαϊκής του δράσης, ότι οι αρχές του δεν αποτελούν θεωρητικά κείμενα απλώς προς διακήρυξη. Αποτελούν τρόπο σκέψης, στάση ζωής, ακαδημαϊκή αντίληψη. Με τον τρόπο της διοίκησής του επιβεβαιώνει ότι μια άριστη θεωρητική σκέψη, εναρμονίζεται απόλυτα με μια πραγματιστική αντίληψη για το δέον και το πράττειν. Η διοίκηση στον Ακαδημαϊκό χώρο, όπως όλοι γνωρίζετε, δεν είναι η γνωστή διοίκηση, με τις δεδομένες αρχές της. Δεν αφορά μόνο το διοικητικό μέρος, το οποίο έχει και αυτό της χαρακτηριστικές του ιδιαιτερότητες, μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο. Αφορά την εκπαίδευση, προπτυχιακή και μεταπτυχιακή, αφορά τον συντονισμό της έρευνας, ώστε αυτή να είναι αποτελεσματική και ανταγωνιστική, και να συνθέτει διαφορετικές ερευνητικές συνιστώσες. Στη δύσκολη αυτή πρακτική ο κ. Παπαγεωργίου κατέθεσε ένα πλήρες θεωρητικό πρότυπο, το οποίο μετουσίωσε σε πράξη, σε όλες τις ακαδημαϊκές συντονιστικές θέσεις, που του έταξε η Πανεπιστημιακή κοινότητα, πάντα αφουγκραζόμενος τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της. Τα προαναφερθέντα, και πολλά άλλα ακόμη, τον κατέστησαν ενεργό και εξέχον μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας και της ιατρικής ερευνητικής δράσης. Εξ αυτών η Ιατρική Σχολή σήμερα τον τιμά και τον επανυποδέχεται στους κόλπους της, ως νόστιμον ήμαρ.
Σας ευχαριστώ.
